Een dagje op de boerderij bij Eline
Eindelijk is het dan zover. We kennen elkaar al een poosje maar ik was nog nooit bij haar geweest (en zij nog niet bij mij).
Vanmorgen heeft ze mij met haar bodaboda (dat brommertje in Uganda) opgepikt uit Jinja. Zie je het al voor je: een blanke vrouw rijdend op een boda met een andere blanke achterop. Dan moet je weten dat je (bijna) alleen maar mannen een boda ziet besturen. Ik heb in mijn tijd hier 1x een vrouw een boda zien besturen.
We worden nagekeken, nageroepen. Het deert ons niet. Op naar de boerderij.
Wat een heerlijke dag gehad. Dit is wel een bijzondere boerderij. Mensen met een handicap werken hier ’s morgens samen met de werkers.
Een van de jongens maakt me met armgebaren duidelijk dat ik hem moet volgen. En als de deur opengaat ligt daar een kalfje, twee dagen oud. Trots kijkt de jongen mij aan. Daarna wijst hij naar een blauwe teil. Aha, dat is de teil waar het melk uit te drinken krijgt. Na bewonderende woorden laten we het kalfje weer alleen.
Ik ben enorm onder de indruk van de boerderij en hoe het werkt. Kalkoenen, varkens, geiten, ezel, konijnen, koeien, honden en dan al het land: mais, skuma weki, watermeloen, witte kolen, bananen, sinaasappelbomen, kruidentuin en dan vergeet ik nog het één en ander.
En dan te zien hoe iemand zo vol overgave voor de konijnen zorgt: elke dag opnieuw. Het is zijn taak geworden en hij doet het vol overgave.
Of het meisje dat geen overall aan wil, niet vies wil worden en toekijkt. Maar als het eten klaar is, is zij degene die iedereen bediend.
Oh ja, een schildpad, die heb ik ook nog gezien. En dan blijken er veel kwaliteiten in de groep te zitten. Met cement is een prachtig onderkomen gemaakt. Maar ook een heel systeem om het regenwater rondom het varkenskot weg te leiden.
Wat let ik toch op uiterlijk en wat koppel ik daar snel verwachtingen aan. Een jongen die niet duidelijk kan praten, fysiek beperkt, is zo sterk dat hij water pompt waarmee jerrycans worden gevuld waarmee anderen de verblijven van de dieren mee schoonmaken. En dan denk ik dat hij mentaal op een laag niveau functioneert. Niets is minder waar. Schokkende ontdekking, hoe het bij mij werkt.
Het is mooi om te zien hoe deze mensen 5 morgens per week een zinvolle dagbesteding hebben. Bij twee gaat het ’s middags door: zij hebben thuis nu een varken om voor te zorgen. Als het goed gaat kunnen ze het vlees goed verkopen en dat geeft inkomen aan de familie.
Zo mag iedereen zijn of haar rol op zich nemen en iets toevoegen aan de familie en niet alleen zitten en genegeerd worden.
Petje af voor Eline, die met deze mooie groep mensen werkt. Iedereen heeft een eigen manier van communiceren. Voor iedereen eigen doelen om aan te werken.
Tijdens een echt Nederlandse lunch hebben we verhalen gedeeld, gelachen. Gewoon genieten van vriendschap.
Het was een bijzonder dagje op de boerderij.
Kom je gauw bij mij kijken, Eline?
www.homesweethomeuganda.nl
Instagram: Inekebertine