Ontberingen of uitdagingen om flexibel te zijn...
Al een paar weken hebben we twee dagen geen stroom. Op dinsdag en donderdag. Officieel van 8 uur ’s morgens tot 5 uur ’s middags.
Geplande uitval.
Het kan ook wel ’s avonds laat worden voordat het weer terug is. Dit weet ik. Dus maandag en woensdag alles opladen: telefoon, laptop, powerbank. Koelkast zoveel mogelijk leeg houden.
En dan heb je ook nog de ongeplande uitval. Zoals laatst dat op maandag de stroom er zo nu en dan even is.
Het heeft invloed op mijn dagprogramma: geen internet meer zodra de router leeg is. Mijn laptop stopt ermee. Dus ik kan niet verder met programma’s schrijven of vertaalwerk. De werkzaamheden aan het stroomnetwerk duurt nog wel een paar weken. Dus plan ik de meeste ontmoetingen op dinsdag en donderdag.
Ik moet lachen als ik lees op NOS.nl dat er een paar uur geen stroom is in Nederland en hoeveel huishoudens daar dan wel niet last en schade van hebben.
Vandaag zou ik stroom moeten hebben, maar er is toch kortsluiting in mijn huis, de buren hebben wel stroom hebben, en ik merk dat de waterdruk ook wegvalt. Er komen alleen nog een paar druppels en een hoop geruis uit de kraan. Op dat moment moet ik mezelf even bij elkaar rapen.
‘Is het niet genoeg geweest?’
Geen stroom, geen water.
De vuile vaat staat nog op het aanrecht. Als ik dat laat staan, ziet het morgen zwart van de mieren.
Ik heb altijd een paar jerrycans met kraanwater staan. En een aantal liter gezuiverd water om te drinken.
Met een bodempje water in een diep bord doe ik mijn afwas. Je weet nooit wanneer het water weer terugkomt. Als mijn jerrycans leeg zijn betekent het regenwater uit de ton halen om te koken, te badderen, schoon te maken.
Soms denk ik: ‘Wat doe ik hier.. waarom ga ik hier allemaal doorheen? Ik hoef het niet te doen. Mijn leven kan makkelijker, comfortabeler. Het is één vlucht terug naar Nederland, waar veel zaken geregeld zijn.’
En toch doe ik het niet.
Ik realiseer me dat ik hier graag ben, mooie en lieve mensen om heen heb. Genoeg werk te doen wat nog niet klaar is.
Dan ga ik deze ontberingen zien als opties om flexibel te worden, geduldig te zijn, creatieve oplossingen bedenken, mijn zegeningen te herinneren.
Tijdens de leiderschapsconferentie van gisteren hoorde ik: een crisis is de geboorteplaats van iets groters. Als je daar doorheen gaat om je op een ander level uit. Een plek om te leren, ontdekken, groeien.
Ook vanavond ga ik door deze geboorteplaats.