‘Op zoek naar een zwangerschapsjurk'
Nee, niet voor mij. Maar voor een 14 jarig meisje. Ja, helaas is dit iets dat veel voorkomt. Soms onder druk. Meisjes wordt niet geleerd om voor zichzelf op te komen en grenzen te stellen. Soms met een akkoord. Dat akkoord is niet altijd duidelijk over wat de gevolgen zijn (zwanger worden, boosheid van familie.) Dit meisje kan niet meer naar school, man is verdwenen en neemt geen verantwoordelijkheid.
Van onze vertaler kregen we te horen dat ze alleen maar normale shirtjes heeft en nu past het niet meer, dus zie je haar blote buik. Iets dat schaamtevol is.
Via de organisiate MommaLuv (www.mommaluv.nl) mag ik een pakket bij haar brengen. De inhoud pas ik deze keer aan. Op zoek naar jurken.
Daar gaan we: in de winkelstraat vragen ze meer dan de hoofdprijs voor een jurk. We bedanken en gaan verder kijken. Dan naar de central market. Een groot gebouw, 3 verdiepingen, donker, smalle gangetjes. Op zoek naar een jurk…
Het duurt even voordat bij de zwangerschapsjurken beland zijn. De vertaler heeft gezegd dat het meisje ongeveer mijn lengte heeft. Daar gaan we. We, niet alleen Arjen en ik, meer mensen volgen ons. Het is heel snel bekend geworden dat een muzungu (witte) op zoek is naar zwangerschapsjurken. We worden bij een jongeman gebracht die tussen twee trappen staat met een grote kist. Hij duikt erin en haalt jurken tevoorschijn. Na zijn tweede duik in de kist pakt hij een jurk die voldoet. Ik vraag of hij er nog eentje heeft. Ondertussen hebben andere jurkenverkopers zich rondom ons verzameld.
Nu is het zaak dat ik mijn koppie er goed bij houd. Anders zou ik zo maar een jurk van een andere verkoper kunnen aannemen. Dat gaat gedoe opleveren.
De jongeman komt met een tweede jurk uit zijn kist. Die ziet er goed uit.
‘Wat kosten deze twee jurken?’ vraag ik.
‘250.000 shilling’ antwoordt hij.
Ik herhaal het bedrag, hij knikt, ik begin hard te lachen, draai me om en zeg tegen Arjen, ‘Kom we gaan.’ Ik loop de trap af, bedenkend waar we een jurk voor een normale prijs kunnen kopen.
Achter ons, op de trap, ontstaat rumoer. Dan komt de jongeman achter ons aan. ‘You are my mam..’ Hij kijkt naar Arjen ‘and you me father.’
Okay nu zijn we op de charme-tour.
‘Wat wil je voor deze jurken betalen, madam?’
Arjen en ik hebben van te voren een bedrag afgesproken dat we voor de jurken willen uitgeven. We gaan er iets onder zitten. Hij kijkt moeilijk.
Okay, uiteindelijk zeggen we: ‘80.000 voor de beide jurken en anders gaat de koop niet door.’
Hij gaat akkoord, neemt het geld aan, schrijft een bon voor ons uit.
We hebben waarschijnlijk toch nog wat te veel betaald, maar in dit geval voor ons acceptabel.
Tja, ik ben wit, maar woon al langer in Uganda… 250.000 shilling voor een jurk, dat gaat je bij mij niet lukken.